امسال هم مثل سال های قبل یادگاران و اساتید خوبی از دست دادیم از آقای جمشید مشایخی تا شاهرخ ظهیری که هر دو سرمایه این کشور بودند.
شاهرخ ظهیری که یکی از پیشکسوتان صنعت غذا بود که در یکی از روزهای ۱۳۰۹ در شهر ملایر چشم به جهان گشود.
زندگی پر از نشیب و فرازی را طی کرد، با احداث اولین دفترش در پاساژ سلامت واقع در خیابان سعدی جنوبی کارش را آغاز کرد و تا سن ۸۹ سالگی به فعالیت ادامه داد.
اولین سس ایران را او به صورت صنعتی تولید و بازار عرضه کرد و او برای شناخت این محصول در نمایشگاه موادغذایی ظرفی پر از سالاد تهیه و به همراه سالاد به بازدیدکنندگان تعارف می کرد.
او معتقد بود که راه حل بسیاری از مشکلات در کار و زندگی ابتکار و خلاقیت است.
و می گفت که
کسی با اتکا به سرمایه و امکانات مادی کار آفرین نمی شود و اگر هم کار آفرین بشود، مدت زیادی دوام نخواهد داشت. کارآفرین کسی است که نیاز به سرمایه مادی ندارد، مبتکر و خلاق است و سه فاکتور اصلی یعنی خلاقیت و خطر پذیری و پشتکار را دارد.
ایحال این پیر فرزانه صنعت مواد غذایی با کوله باری از دانش و تجربه از بین ما رفت. یادش گرامی باد.
توصیه شاهرخ ظهیری به جوانان این بود که
ایشان شعری را همیشه زمزمه می کرد
استخوان من نرم شداز گردش چرخ تادر این کهنه سرا صاحب نامی شده ام
به پاس این همه زحمت و تلاش و پشتکار یادش را گرامی و راهش را پایدار می نماییم .
لینک کوتاه شده مطلب: https://bit.ly/2XszjGp
